SupportCARE+

Informele verzorgers spelen een centrale rol in de verlening van langdurige zorg in Europa. Toch, ondanks de zware prijs ze betalen vaak in hun eigen gezondheid en economische status, ze blijven in de blinde vlek.

De uitbarsting van de COVID-19-pandemie heeft de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd dramatisch verergerd en velen moesten het hoofd bieden complexe zorgsituaties in een context van beperkte gezondheids- en sociale zorgdiensten, acuut isolement en constant zich zorgen maken over de gezondheid van hun familielid en die van henzelf.

Toch kregen ze slechts zeer beperkte aandacht of gerichte steun tijdens de crisis. Een recent rapport van Eurocarers en de onderzoeksgroep IRCCS-INRCA over de impact van de covid-19 pandemie laat duidelijk zien dat de situatie van mantelzorgers zichtbaar is verslechterd in de afgelopen twee jaar.

Vaak aan hun lot overgelaten, zijn informele zorgverleners meer geworden eenzaam, kwetsbaar en onzichtbaar dan ooit. Meer dan 60% van de ondervraagde zorgverleners rapporteerde gevoel overweldigd door de pandemie, en slechts 17,5% van de zorgverleners vond dat hun werk werd gewaardeerd tijdens de epidemie. Over de hele wereld blijft het gezin de hoeksteen van de zorg voor oudere mensen die het hebben verloren vermogen om zelfstandig te wonen.

Mantelzorg en ondersteuning zijn niet alleen de verantwoordelijkheid van het gezin anderen in het directe netwerk van de zorgafhankelijke persoon; het moet ook een zorg zijn voor gemeenschappen, overheden en de samenleving als geheel. De rol van mantelzorgers wordt echter vaak niet ondersteund of ondersteund juist erkend.

Mantelzorgers zijn een essentiële pijler voor het waarborgen en in stand houden van de ambulante zorg voor kwetsbare ouderen. Het toenemende aantal zorgafhankelijken leidt tot een hoogtepunt economische last voor de meeste gezondheidszorgstelsels. Ook hier geldt het principe “ambulant voor intramuraal”.

De verpleging van zorgbehoevende ouderen. Institutionele zorg is de primaire kostenfactor bij ouderen op de lange termijn zorg en kosten voor langdurige zorg in verpleeghuizen zijn hoger dan die van thuiszorg.

Daarom is het een efficiënte kostenbesparende strategie om zorgafhankelijke mensen in staat te stellen zo lang mogelijk in een thuiszorgomgeving te blijven voor financiers. Maar als gevolg van demografische veranderingen, waaronder een toename van het aantal mensen in zorgbehoefte en veranderende sociale structuren (voltijdse tewerkstelling van vrouwen, toenemend aantal eenpersoonshuishoudens, enz.

Informele zorgstructuren staan voor grote uitdagingen. Onder chronisch ziektetoestanden heeft dementie een groot effect op handicaps en zorgbehoeften. Gebrek aan kennis over het verloop van de ziekte draagt sterk bij aan depersonalisatie van mensen met dementie, gebrek daaraan sympathie voor hen en begrip voor hun behoeften. Zo kunnen b.v. al in de eerste fase van de ziekte, persoon ontwikkelt een uitbarsting van vriendschappen en kennissen. Evenzo leidt het stigma van dementie tot focus op alle verliezen van een persoon.