In het kader van hun bachelorproef onderzochten acht studenten sociaal werk van VIVES Campus Kortrijk de zogenaamde tijdsvreters van ouders van kinderen met een beperking. Met tijdsvreters bedoelen ze dat ouders van kinderen met een extra zorgvraag - naast de zorg voor hun kinderen - ook veel tijd moeten besteden aan randactiviteiten. Voorbeelden zijn de zoektocht naar geschikte opvang, school, medische zorg, vervoer en papierwerk voor financiële tussenkomsten van de overheid. Daaruit blijkt dat die ouders dit amper of niet alleen kunnen bolwerken. De studenten zijn afkomstig van Kortemark, Kachtem, Tielt, Roeselare, Ledegem, Nieuwkerke en Langemark-Poelkapelle.
In opdracht van de Federale Overheidsdienst Administratieve Vereenvoudiging brachten de studenten de tijdsvreters in kaart om eventuele oplossingen te bedenken. Ze spraken met een 40-tal ouders en een 20-tal organisaties uit West-Vlaanderen. Zij deelden hun ervaringen, die vaak confronterend waren.
Ouders van kinderen met een extra zorgvraag worden bij de diagnose vaak aan hun lot overgelaten. Ze missen een centraal informatiepunt waaruit de weg naar de hulpverlening vertrekt. Ze moeten steeds op zoek naar de juiste zorg en begeleiding. Hierbij voelen ze zich vaak miskend en onbegrepen. Ouders signaleren dat diensten onvoldoende op elkaar zijn afgestemd. Verder halen ze ook aan dat hulpverleners vaak onvoldoende expert zijn in de materie. Aanvragen tot tegemoetkomingen kennen telkens een uitgebreide en ingewikkelde procedure. Ze zien vaak het bos door de bomen niet meer. Sommige ouders verliezen de moed om hun rechten te laten gelden, anderen hebben geen weet van hun rechten.
Uit het kwalitatief onderzoek konden de studenten besluiten dat de ouders aangewezen zijn op hun eigen assertiviteit en strijdlust. Het zorgbeleid is op zich theoretisch goed onderbouwd, maar in de praktijk ziet men enkele hiaten. De bestaande hulpverlening biedt wel mogelijkheden, maar door versnippering kan de gebruiker deze niet ten volle benutten. Daarnaast zijn ook de wachtlijsten, complexe administratie, onvoldoende capaciteit en het tekort aan personeel cruciale knelpunten. Men vindt dat de overheid onvoldoende doordachte acties onderneemt.
De studenten zijn van oordeel dat het noodzakelijk is om vanuit de overheid maatregelen te treffen, afgestemd op de vraag van de gebruiker. Zo niet, evolueren we steeds meer naar een duale samenleving. Iedere persoon is uniek en verdient zorg op maat, aldus nog de studenten.